خلاصی از ظالم: 7بار انفال را تلاوت کند
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از مضامین مناجات التائبین این است که سخن گفتن با حالت تذلل و زبان التماس و زاری با الله ، انسان را برای دریافت بخشش ورحمت الهی مستعد میکند.
مناجات التائبین
مناجات التائبین یا مناجات توبه کنندگان، است که ا. موضوع آن استغفار و توبه است و به آثار زیان بار گناه و معصیت اشاره شده است.
مضامین و پیام های مناجات التائبین
* استغفار و توبه بخاطر کوتاهی.
* اشاره به آثار زیان بار گناه که خواری و پستی در جهان و آخرت، دوری از الله و مرگ دل ها است.
* اشاره به این که استغفار و توبه وسیله نیل به رحمت الهی است.
* سخن گفتن با حالت تذلل و زبان التماس و زاری با الله انسان را برای دریافت بخشش ورحمت الهی مستعد میکند.
* اشاره به رازداری و پرده پوشی الله بر گناهان بنده.
* درخواست آمرزش گناهانی که انسان را به گرداب نابودی و هلاکت می افکند، ببخشد.
* درخواست پرده پوشی نسبت به خطا ها و رسوایی های پنهان انسان.
* اشاره به این نکته که گناه کار را سزاوار سرزش و ملامت الله است: « لک العتبی حتی ترضی»
* اشاره به پنج صفت الله ؛ اجابت کننده درماندگان، برطرف کننده زیان، احسان کننده بزرگ، دانای اسرار و پرده پوشی بر خطا ها و درخواست بخشش از الله
مناجات التائبین (مناجات توبه کنندگان)
إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی
وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی وَ بُغْیَتِی وَ یَا سُؤْلِی وَ مُنْیَتِی
فَوَعِزَّتِکَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِی سِوَاکَ غَافِرا وَ لا أَرَى لِکَسْرِی غَیْرَکَ جَابِرا
وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَیْکَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِکَانَةِ لَدَیْکَ فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ
وَ إِنْ رَدَدْتَنِی عَنْ جَنَابِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَاهْ مِنْ خَجْلَتِی وَ افْتِضَاحِی
وَ وَا لَهْفَاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی أَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ
أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ
وَ لا تُخْلِنِی فِی مَشْهَدِ الْقِیَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِکَ وَ غَفْرِکَ وَ لا تُعْرِنِی مِنْ جَمِیلِ صَفْحِکَ وَ سَتْرِکَ
إِلَهِی ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِی غَمَامَ رَحْمَتِکَ ،وَ أَرْسِلْ عَلَى عُیُوبِی سَحَابَ رَأْفَتِکَ
إِلَهِی هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلا إِلَى مَوْلاهُ أَمْ هَلْ یُجِیرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ
إِلَهِی إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ
وَ إِنْ کَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَةِ حِطَّةً فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ لَکَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى
إِلَهِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ تُبْ عَلَیَّ وَ بِحِلْمِکَ عَنِّی اعْفُ عَنِّی وَ بِعِلْمِکَ بِی ارْفَقْ بِی
إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَابا إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ:
تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ
إِلَهِی إِنْ کَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ
إِلَهِی مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاکَ فَتُبْتَ عَلَیْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِکَ فَجُدْتَ عَلَیْهِ
یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا عَظِیمَ الْبِرِّ یَا عَلِیما بِمَا فِی السِّرِّ یَا جَمِیلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ]
اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ إِلَیْکَ وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِکَ [بِجِنَانِکَ] وَ تَرَحُّمِکَ لَدَیْکَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی
وَ لا تُخَیِّبْ فِیکَ رَجَائِی وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِی وَ کَفِّرْ خَطِیئَتِی بِمَنِّکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
الهی ! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده، و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پیچیده،
و بزرگى جنایتم دلم را میرانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن، اى آرزویم و مرادم و خواسته ام و امیدم،
به عزّتت سوگند براى گناهانم آمرزنده اى جز تو نمى یابم، و براى دلشکستگى ام جبران کننده اى جز تو نمى بینم،
به پیشگاهت با توبه و انابه فروتنى نمودم، و با ذلّت و خوارى، به درگاهت تسلیم شدم، اگر مرا از درگاهت برانى به که روى آورم؟
و اگر از آستانت بازگردانى به که پناه برم؟ در این حال افسوس از شرمندگى و رسوایى ام،
و دریغ از زشتى کردار و فراهم آوردن گناهانم، اى آمرزنده گناهان بزرگ، و اى جبران کننده استخوان شکسته،
از تو درخواست مى کنم که گناهان تباه کننده ام را بر من ببخشایى، و بر من بپوشانى پنهان کاری هاى رسواکننده ام را،
و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بى بهره مگذارى، و از پوشش زیباى چشم پوشى ات عریان و بى پوشش رها نسازى،
الهی سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز، و ابر مهربانى ات را به سوى عیبهایم گسیل کن،
الهی آیا برده فرارى جز به جانب مولایش باز مى گردد؟ یا کسى به او از خشم مولایش جز مولایش پناه مى دهد؟
الهی اگر پشیمانى از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم،
و اگر آمرزش طلبى از خطاکارى سبب فرو ریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم،حق رضایت با توست تا راضى شوى،
الهی با قدرتت بر من توبه ام را بپذیر، و با بردبارى است نسبت به من از من درگذر، و با آگاهى ات از حال من با من مدارا فرما،
الهی تویى که به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودى و آن را توبه نامیدى، و خود فرمودى:
«بازگردید به جانب الله بازگشتى خالصانه»، پس عذر کسى که از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه مى تواند باشد؟
الهی اگر نافرمانى و گناه از بنده ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زیباست،
الهی نخستین، کسى نیستم که تو را نافرمانى کرده و حضرتت توبه پذیرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مرا مورد احسانش قرار دادى،
اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف کننده زیان، اى بزرگ نیکى، اى داناى نهان، اى زیبا پرده پوش،
به جود و کرمت به سوى تو شفاعت مى جویم، و توسّل مى کنم نزد تو به فضل و رحمتت دعایم را اجابت کن،
امیدم را به خود ناامید مساز، و توبه ام را بپذیر،و با احسان و مهرت خطاهایم را نادیده گیر، اى مهربانترین مهربانان.