(58) دعای قاموس( سیفی صغیر)
جهت دفع خوف 1001 بار: الله الطیف بعباده یرزق من یشاء وهو القوی العزیز
بسم الله الرحمن الرحیم
1. . هرکس دِین و قرض داشته باشد و این دعا را به جهت ادای دین بخواند الله تبارک و تعالی از خزانة غیبش دین او را اداء نموده، و او آسوده گردد.
2. هرکس آن را در سفر یا حضر بخواند آفتی به او نرسد.
3. و اگر دعا را نوشت و با خودش حمل کند، از شرّ دشمن و دزد و راهزن و هر مفسدی در امان باشد. و اگر این دعا را با شکر یا آبی که از نهری جاری برداشته اند، بخواند و آن را بخورد، باب سعادت بر روی او گشوده شود و اسباب سفر برایش به بهترین وجه فراهم گشته و همنشینی نیک قرین او گردد.
4. خواندن این دعا موجب رستگاری در دو جهان می گردد.
5. هرکس این کلمات (دعای سیفی) را هر روز یک بار بخواند، از سرّ توحید چیزی بر او منکشف گردد که «لا عینٌ رأت، و لا اُذُن سمعمت» یعنی هیچ چشمی نبیند و هیچ گوشی نشنود . و هرکس صدبار بخواند، صاحب کشف(مکاشفه) می گردد و از اهل یقین می شود. و این کلمات شریفه به جهت داشتن مقاصد و مضامین عالیه توحیدی، تأثیر بسزایی در دل آدمی دارد. و اگر بعد از دعای سیفی کبیر خوانده شود در سرعت اجابت بسیار مجرّب است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ رَبِّ أَدْخِلْنِى فِى لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِیَّتِکَ ، وَطَمْطَامِ یَمِّ وَحْدانِیَّتِکَ، وَقَوِّنِى بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطانِ فَرْدانِیَّتِکَ ، حَتَّىٰ أَخْرُجَ إِلىٰ فَضَاءِ سَعَةِ رَحْمَتِکَ ، وَفِى وَجْهِى لَمَعاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ آثارِ حِمایَتِکَ ، مَهِیباً بِهَیْبَتِکَ ، عَزِیزاً بِعِنایَتِکَ ، مُتَجَلِّلاً مُکَرَّماً بِتَعْلِیمِکَ وَتَزْکِیَتِکَ ،
وَأَلْبِسْنِى خِلَعَ الْعِزَّةِ وَالْقَبُولِ ، وَسَهِّلْ لِى مَناهِجَ الْوُصْلَةِ وَالْوُصُولِ ، وَتَوِّجْنِى بِتاجِ الْکَرامَةِ وَالْوَقارِ ، وَأَلِّفْ بَیْنِى وَبَیْنَ أَحِبَّائِکَ فِى دارِ الدُّنْیا وَدارِ الْقَرارِ ، وَارْزُقْنِى مِنْ نُورِ اسْمِکَ هَیْبَةً وَسَطْوَةً تَنْقادُ لِىَ الْقُلُوبُ وَالْأَرْواحُ ، وَتَخْضَعُ لَدَىَّ النُّفُوسُ وَالْأَشْباحُ ،
یَا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقابُ الْجَبابِرَةِ ، وَخَضَعَتْ لَدَیْهِ أَعْناقُ الْأَکاسِرَةِ ، لَامَلْجَأَ وَلَا مَنْجٰا مِنْکَ إِلّا إِلَیْکَ ، وَلَا إِعانَةَ إِلّا بِکَ، وَلَا اتِّکاءَ إِلّا عَلَیْکَ؛ ادْفَعْ عَنِّى کَیْدَ الْحاسِدِینَ ، وَظُلُماتِ شَرِّ الْمُعانِدِینَ ، وَارْحَمْنِى تَحْتَ سُرادِقَاتِ عَرْشِکَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ ، أَیِّدْ ظاهِرِى فِى تَحْصِیلِ مَراضِیکَ ، وَنَوِّرْ قَلْبِى وَسِرِّى بِالاطِّلاعِ عَلىٰ مَناهِجِ مَساعِیکَ ،
إِلٰهِى کَیْفَ أَصْدُرُ عَنْ بابِکَ بِخَیْبَةٍ مِنْکَ ، وَقَدْ وَرَدْتُهُ عَلىٰ ثِقَةٍ بِکَ ؟! وَکَیْفَ تُؤْیِسُنِى مِنْ عَطائِکَ وَقَدْ أَمَرْتَنِى بِدُعائِکَ ؟!
وَهَا أَنَا مُقْبِلٌ عَلَیْکَ ، مُلْتَجِئٌ إِلَیْکَ ، باعِدْ بَیْنِى وَبَیْنَ أَعْدائِى کَما باعَدْتَ بَیْنَ أَعْدائِى، اخْتَطِفْ أَبْصارَهُمْ عَنِّى بِنُورِ قُدْسِکَ وَجَلالِ مَجْدِکَ ، إِنَّکَ أَنْتَ اللّٰهُ الْمُعْطِى جَلائِلَ النِّعَمِ الْمُکَرَّمَةِ لِمَنْ نَاجَاکَ بِلَطائِفِ رَحْمَتِکَ ، یَا حَىُّ یَا قَیُّومُ ، یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ سَیِّدِنا وَنَبِیِّنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَجْمَعِینَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است؛ پروردگارا مرا در ژرفای دریای یگانگی‌ات و در میان اقیانوس یکتایی‌ات وارد ساز و با نیروی چیرگی سلطنت تنهایی‌ات، توانمند گردان تا به فضای بی‌کران رحمتت درآیم، درحالی‌که در چهره‌ام درخشندگی‌های پرتو قرب از آثار حمایتت فروزان باشد و به شوکتت پرشکوه باشم و به عنایتت عزیز باشم و به آموزش و پرورشت بزرگ و بزرگوار باشم،
خدایا خلعت‌های عزّت و قبولی را بر من بپوشان و برایم راه‌های پیوند و پیوستگی را هموار کن و به تاج کرامت و وقار تاجدارم نما و میان من و شیفتگانت در دنیا و آخرت پیوند انداز و از نور نامت شوکت و قوّتی به من عنایت کن که دل‌ها و جان‌ها مطیع من گردند و نفوس و بدن‌ها نزد من فروتن شوند،
ای آن‌که گردن گردنکشان برایش خوار گشته و پادشاهان در پیشگاهش فروتن شده‌اند، پناهگاه و راه رهایی از تو جز به تو نیست و کمکی نیست جز از تو و تکیه‌گاهی نیست جز بر تو؛ خدایا! بداندیشی حسودان و تیرگیهای شرّ دشمنان را از من دور کن و به من مهر ورز زیر سراپرده‌های عرشت، ای گرامی‌ترین گرامیان، ظاهر هستی‌ام را در به دست آوردن خشنودی‌ات تأیید کن و قلب و نهادم را با آگاهی بر راه‌های رسیدن به پیشگاهت روشن فرما.
خدایا چگونه از در خانه‌ات مأیوس و ناامید بازگردم درحالی‌که با اعتماد به تو وارد آن شدم و چگونه از عطایت ناامیدم می‌کنی درحالی‌که مرا به دعا در پیشگاهت فرمان دادی،
