(88) مناجات راغبین ( راز و نیاز دلدادگان )

                         یمنی: وسارعوا الی مغفرة  من ربکم و جنة عرضها السماوات و الارض اعدت للمتقین

بسم الله الرحمن الرحیم

این مناجات معروف به «مناجات راغبین» است که ا به آنچه در نزد الله است باید  دل بسته و از آنچه در دست دیگران است دل برید

«الهی ان کان قل زادی فی المسیر الیک فلقد حسن ظنی بالتوکل علیک، و ان کان جرمی قد

اخافنی من عقوبتک فان رجائی قد اشعرنی بالأمن من نقمتک؛ و ان کان ذنبی قد عرضنی لعقابک

فقد آذننی حسن ثقتی بثوابک، و ان انامتنی الغفله عن الاستعداد للقائک، فقد نبهتنی المعرفة

بکرمک و آلائک، و ان اوحش ما بینی و بینک فرط العصیان و الطغیان، فقد آنسنی بشری الغفران و

الرضوان، اسالک بسبحات وجهک و بانوار قدسک، و ابتهل الیک بعواطف رحمتک و لطائف برک، ان

تحقق ظنی بما أؤمله من جزیل اکرامک، و جمیل انعامک فی القربی منک، و الزلفی لدیک، و التمتع

بالنظر الیک، و ها انا متعرض لنفحات روحک و عطفک، و منتجع غیث جودک و لطفک، فار من سخطک

الی رضاک هارب منک الیک راج احسن ما لدیک معول علی مواهبک، مفتقر الی رعایتک.

الهی ما بدأت به من فضلک فتممه، و ما وهبت لی من کرمک فلا تسلبه، و ما سترته علی بحلمک

فلا تهتکه، و ما علمته من قبیح فعلی فاغفره.

الهی استشفعت بک الیک و استجرت بک منک اتیتک طامعا فی احسانک راغبا فی امتنانک

مستسقیا وابل طولک مستمطرا غمام فضلک طالبا مرضاتک قاصدا جنابک واردا شریعة رفدک ملتمسا

سنی الخیرات من عندک، وافدا الی حضرة جمالک، مریدا وجهک، طارقا بابک، مستکینا لعظمتک و

جلالک، فافعل بی ما انت اهله من المغفرة و الرحمة، و لا تفعل بی ما انا اهله من العذاب و النقمة

برحمتک یا ارحم الراحمین.»

«الهی اگر راه توشه من برای سفر به سوی تو اندک است، اما حسن ظنم نسبت به اعتماد به تو بسیار است و اگر جرم من باعث بیمناک شدن از عقوبت توست، ولی امیدم به کرمت مرا به بخشش تو از انتقام گرفتنت نوید می‏دهد، و اگر گناهم مرا در معرض کیفر تو قرار می‏دهد و لیکن وثوق و اطمینانم از اجر و ثوابت خبر می‏دهد، و اگر غفلتم مرا از دیدار تو باعث شد که استعداد مرا از دست داده و به خواب روم اما ایمان و معرفتم به بزرگواری و نعمتهایت توجه داد و اگر زیاده رویم در عصیان و سرکشی مرا بیمناک ساخته است و لیکن بشارت مغفرت و رضای تو باعث آرامش خاطر من شده است، الهی به اشراق جمال و انوار ذات بی‏مثالت درخواست دارم و به عواطف رحمت و لطایف احسانت التماس می‏کنم که امیدم را نسبت به احسان فراوان و انعام نیکویت در مقام قرب و تقرب به پیشگاهت و به مشاهده حسن و جمالت مرا بهره‏ مند گردانی و من که خود را در معرض نسیم لطفت قرار داده ‏ام و درخواست باران جود و سخایت را دارم و از خشم و غضبت به سوی لطفت گریزانم و از عذابت به سوی عفوت می‏گریزم و بدانچه در نزد تو بهتر است امیدوارم و تنها اعتمادم به بخششهای توست و به رعایت تو نیازمندم.
الهی  نعمتی را که از فضل و کرم خویش آغاز فرموده‏ای به انجام رسان و آنچه از راه کرم به من داده‏ای زایل مگردان و گناهانی را که از روی حکمت و مصلحت پنهان داشته‏ای بر ملا مساز و از کارهای بدم که تو آگاهی در گذر.
الهی  ذات مقدس تو را به درگاهت شفیع قرار داده و از قهر تو به پیشگاهت پناه می‏آورم، الهی  در حالی به سوی تو آمده ام که چشم طمع به احسان تو دارم و به نعمت هایت اشتیاق می‏ ورزم؛ تشنه باران لطف و ابر عنایتت هستم، خشنودی تو را طالبم و قصد توجه به درگاهت را دارم و بر جویبار احسانت وارد گشته و درخواست عالیترین نوع خیرات تو را می‏جویم، در حالی که به محضر بسیار نیکویت به مهمانی آمده و آهنگ مشاهده رحمت تو را دارم و حلقه بر در کرمت می‏کوبم و به دیدار عظمت و جلالت نیازمندم، پس خدای من، با من چنان رفتار کن که خود شایسته آنی از روی بخشش و رحمت خویش نه آن چنان که من شایستگی دارم از عذاب و کیفر، به حق رحمت و احسانت ای بخشنده‏ ترین بخشایندگان.»  در این مناجات حسن ظن خود را نسبت به کرم و عفو الهی و امید فراوان خویش به بزرگواری و کرم الهی  و ایمان و اعتقاد راسخ به نیکوکاری وی ابراز داشته و دست توسل به عنایت ذات اقدس او زده و تنها به او دل بسته است با امید به عواطف رحمت و رأفتش و این مناجات توأم با تضرع و خضوع و خشوع به درگاه الهی می‏باشد.