(89) مناجات شاکرین ( راز و نیاز شاکران)
ستمگر: مثل الذین حملو التورئه ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل اسفارا بئس مثل القوم الذین کذبوا بایت الله و الله لا یهدی القوم
الظالمین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی أَذْهَلَنِی عَنْ إِقَامَةِ شُکْرِکَ تَتَابُعُ طَوْلِکَ وَ أَعْجَزَنِی عَنْ إِحْصَاءِ ثَنَائِکَ فَیْضُ
فَضْلِکَ
وَ شَغَلَنِی عَنْ ذِکْرِ مَحَامِدِکَ تَرَادُفُ عَوَائِدِکَ وَ أَعْیَانِی عَنْ نَشْرِ عَوَارِفِکَ تَوَالِی أَیَادِیکَ
وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمَاءِ وَ قَابَلَهَا بِالتَّقْصِیرِ وَ شَهِدَ عَلَى نَفْسِهِ بِالْإِهْمَالِ وَ التَّضْیِیعِ
وَ أَنْتَ الرَّءُوفُ الرَّحِیمُ الْبَرُّ الْکَرِیمُ الَّذِی لاَ یُخَیِّبُ قَاصِدِیهِ وَ لاَ یَطْرُدُ عَنْ فِنَائِهِ آمِلِیهِ
بِسَاحَتِکَ تَحُطُّ رِحَالُ الرَّاجِینَ وَ بِعَرْصَتِکَ تَقِفُ آمَالُ الْمُسْتَرْفِدِینَ
فَلاَ تُقَابِلْ آمَالَنَا بِالتَّخْیِیبِ وَ الْإِیَاسِ وَ لاَ تُلْبِسْنَا سِرْبَالَ الْقُنُوطِ وَ الْإِبْلاَسِ
إِلَهِی تَصَاغَرَ عِنْدَ تَعَاظُمِ آلاَئِکَ شُکْرِی وَ تَضَاءَلَ فِی جَنْبِ إِکْرَامِکَ إِیَّایَ ثَنَائِی وَ نَشْرِی
جَلَّلَتْنِی نِعَمُکَ مِنْ أَنْوَارِ الْإِیمَانِ حُلَلاً وَ ضَرَبَتْ عَلَیَّ لَطَائِفُ بِرِّکَ مِنَ الْعِزِّ کِلَلاً
وَ قَلَّدَتْنِی مِنَنُکَ قَلاَئِدَ لاَ تُحَلُّ وَ طَوَّقَتْنِی أَطْوَاقاً لاَ تُفَلُ
فَآلاَؤُکَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسَانِی عَنْ إِحْصَائِهَا وَ نَعْمَاؤُکَ کَثِیرَةٌ قَصُرَ فَهْمِی عَنْ إِدْرَاکِهَا فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصَائِهَا
فَکَیْفَ لِی بِتَحْصِیلِ الشُّکْرِ وَ شُکْرِی إِیَّاکَ یَفْتَقِرُ إِلَى شُکْرٍ فَکُلَّمَا قُلْتُ لَکَ الْحَمْدُ وَجَبَ عَلَیَّ لِذَلِکَ أَنْ أَقُولَ لَکَ الْحَمْدُ
إِلَهِی فَکَمَا غَذَّیْتَنَا بِلُطْفِکَ وَ رَبَّیْتَنَا بِصُنْعِکَ فَتَمِّمْ عَلَیْنَا سَوَابِغَ النِّعَمِ وَ ادْفَعْ عَنَّا مَکَارِهَ النِّقَمِ
وَ آتِنَا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَیْنِ أَرْفَعَهَا وَ أَجَلَّهَا عَاجِلاً وَ آجِلاً
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلاَئِکَ وَ سُبُوغِ نَعْمَائِکَ حَمْداً یُوَافِقُ رِضَاکَ
وَ یَمْتَرِی الْعَظِیمَ مِنْ بِرِّکَ وَ نَدَاکَ یَا عَظِیمُ یَا کَرِیمُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
به نام الله بخشنده مهربان اىالله نعمتهاى پى در پى تو مرا از انجام وظیفه شکرگزارى غافل کرد و فیضان دریاى کرمت مرا از ستایش عاجز گردانید
و عطاى پیوستهات مرا از ذکر اوصاف جمالت باز داشته و مرحمتهاى متوالیت مرا از نشر و بیان نیکوئیهایت ناتوان ساخته
این (ناتوانى) مقام کسى است که به نعمتهاى بىشمار وسیع تو معترف و با تقصیر در (اداى شکر) آن نعمتها مواجه است و بر خود گواهى دهد که نفس خود را ضایع و مهمل گذاشته است
و با این حال تو بسیار با رأفت و مهربان و با کرم و احسانى که هیچکس که رو به تو آرد محروم نکرده و احدى را که به تو چشم امید دارد دور از درگاه کرمت نخواهى فرمود
اى که امیدواران همه به ساحت قدس تو بار افکنند و طالبان عطا به عرصه عنایتت اقامت کنند
امیدهایى که به تو داریم با مأیوسى روبرو مگردان و جامه نومیدى مپوشان
اى خدا شکر من در مقابل نعمتهاى بزرگ تو بسیار ناچیز و حمد و ثناى من در قبال اکرام و عنایتت بسى ناقابل است
و احسانهایت رشته علاقهاىو طوقهاى شرافتى بر گردنم افکنده که دیگر گشوده نگردد
آنقدر نعمتهاى تو زیاد است که زبانم از شمارش ناتوان و به حدى بسیار است که فهمم از ادراکش قاصر است تا چه رسد که همه را بتواند اندازه یافت
پس من چگونه توانم شکر آن نعم را بجاى آرم و حال آنکه شکر تو گفتن شکرى بر آن لازم است پس
من هر چه حمد و شکرت گویم بر آن تو را نیز حمد و شکرى دیگر باید گفت
و نعمت انوار ایمان مرا بیاراسته به زیورهاى مجلل و لطائف جود و کرمت تاج عزت بر سرم نهاده
اى رب چنانکه ما را در اول به لطف خود غذا دادى و در مهد حکمت و صنعت پرورش دادى پس نعمتهاى بى حدت را بر ما به اتمام رسان و ناگواریهاى انتقامت را دفع گردان
و به ما در دو عالم بالاتر و بزرگتر حظ و بهره را کرامت فرما
و ستایش مخصوص توست بر ابتلاء و آزمایش نیکویت و وفور نعمتهایت آن گونه ستایشى که پسند توست
و احسان و عطاى بزرگ تو را بر ما قرار مىدارد اى خداى بزرگ با کرم و احسان به حق رحمتت اى مهربانترین مهربانان عالم.
