(105) مناجات عارفین ( راز و نیاز عارفان)

                                               برای رفع مشکلات مهم  156 مرتبه « یا قَیّوم »

 

مناجاة العارفین

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

إِلٰهِى قَصُرَتِ الْأَلْسُنُ عَنْ بُلُوغِ ثَنائِکَ کَما یَلِیقُ بِجَلالِکَ ، وَعَجَزَتِ الْعُقُولُ عَنْ إِدْراکِ کُنْهِ جَمالِکَ ،

وَانْحَسَرَتِ الْأَبْصارُ دُونَ النَّظَرِ إِلىٰ سُبُحاتِ وَجْهِکَ ، وَلَمْ تَجْعَلْ لِلْخَلْقِ طَرِیقاً إِلَىٰ مَعْرِفَتِکَ ، إِلّا بِالْعَجْزِ عَنْ

مَعْرِفَتِکَ .

إِلٰهِى فَاجْعَلْنا مِنَ الَّذِینَ تَرَسَّخَتْ أَشْجارُ الشَّوْقِ إِلَیْکَ فِى حَدائِقِ صُدُورِهِمْ ، وَأَخَذَتْ لَوْعَةُ مَحَبَّتِکَ

بِمَجامِعِ قُلُوبِهِمْ ، فَهُمْ إِلَىٰ أَوْکارِ الْأَفْکارِ یَأْوُونَ ، وَفِى رِیاضِ الْقُرْبِ وَالْمُکاشَفَةِ یَرْتَعُونَ ، وَمِنْ حِیَاضِ

الْمَحَبَّةِ بِکَأْسِ الْمُلاطَفَةِ یَکْرَعُونَ؛

وَشَرائِعَ الْمُصافاةِ یَرِدُونَ ، قَدْ کُشِفَ الْغِطاءُ عَنْ أَبْصارِهِمْ ، وَانْجَلَتْ ظُلْمَةُ الرَّیْبِ عَنْ عَقَائِدِهِمْ وَضَمَائِرِهِمْ

، وَانْتَفَتْ مُخَالَجَةُ الشَّکِّ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَسَرَائِرِهِمْ ، وَانْشَرَحَتْ بِتَحْقِیقِ الْمَعْرِفَةِ صُدُورُهُمْ ، وَعَلَتْ لِسَبْقِ

السَّعَادَةِ فِى الزَّهَادَةِ هِمَمُهُمْ ، وَعَذُبَ فِى مَعِینِ الْمُعَامَلَةِ شِرْبُهُمْ ، وَطَابَ فِى مَجْلِسِ الْأُنْسِ سِرُّهُمْ ،

وَأَمِنَ فِى مَوْطِنِ الْمَخَافَةِ سِرْبُهُمْ ، وَاطْمَأَنَّتْ بِالرُّجُوعِ إِلَىٰ رَبِّ الْأَرْبابِ أَنْفُسُهُمْ؛

وَتَیَقَّنَتْ بِالْفَوْزِ وَالْفَلَاحِ أَرْواحُهُمْ ، وَقَرَّتْ بِالنَّظَرِ إِلَىٰ مَحْبُوبِهِمْ أَعْیُنُهُمْ ، وَاسْتَقَرَّ بِإِدْرَاکِ السُّؤْلِ وَنَیْلِ الْمَأْمُولِ

قَرارُهُمْ ، وَرَبِحَتْ فِى بَیْعِ الدُّنْیا بِالْآخِرَةِ تِجَارَتُهُمْ .

إِلٰهِى مَا أَلَذَّ خَواطِرَ الْإِلْهامِ بِذِکْرِکَ عَلَى الْقُلُوبِ ! وَمَا أَحْلَى الْمَسِیرَ إِلَیْکَ بِالْأَوْهامِ فِى مَسالِکِ الْغُیُوبِ !

وَمَا أَطْیَبَ طَعْمَ حُبِّکَ ! وَمَا أَعْذَبَ شِرْبَ قُرْبِکَ ، فَأَعِذْنا مِنْ طَرْدِکَ وَ إِبْعادِکَ ، وَاجْعَلْنا مِنْ أَخَصِّ عَارِفِیکَ ،

وَأَصْلَحِ عِبَادِکَ ، وَأَصْدَقِ طَائِعِیکَ ، وَأَخْلَصِ عُبَّادِکَ ، یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ ، یَا کَرِیمُ یَا مُنِیلُ ، بِرَحْمَتِکَ وَمَنِّکَ یَا

أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

الهی  زبان‌ها از ادای ثنایت آن‌چنان‌که شایسته عظمت توست کوتاه است و خردها از درک ژرفای جمالت ناتوان است و دیده‌ها از تماشای بزرگی‌های ذاتت درمانده است، برای خلق راهی به‌سوی شناسایی‌ات جز ناتوانی از شناختت قرار ندادی،

 

الهی  ما را از کسانی قرار ده که شاخسارهای اشتیاق به سویت در بوستان‌های سینه‌هایشان استوار و پابرجا شده است و سوز عشقت در کانون دل‌هایشان برافروخته، از این روی به آشیانه اندیشه‌های والا جای گیرند و در گلستان قرب و مکاشفه‌ات می‌گردند و از حوض‌های محبّتت با جام ملاطفت می‌نوشند؛

 

و در کنار نهرهای صفا وارد می‌شوند، درحالی‌که پرده از دیدگانشان برداشته شده و تاریکی دودلی از باورها و ضمایرشان زدوده گشته و خلجان شک از دل‌ها و باطنشان بیرون رفته و سینه‌هایشان با تحقّق معرفت، گشوده شده و همّتشان برای پیشی گرفتن در میدان خوشبختی بر اثر زهد، بلندی گرفته و نوشیدنشان در چشمه زلال کردار، گوارا شده و باطنشان در مجلس انس، پاکیزه گشته و راهشان در جای ترسناک، ایمنی یافته و جانشان با رجوع به رب الارباب، اطمینان یافته؛

 

و ارواحشان به نیکبختی و رستگاری، یقین یافته و دیدگانشان با نظر به محبوبشان، روشنی گرفته و آرامششان با دریافت خواهش و رسیدن به آرزو، استقرار یافته و تجارتشان در فروش دنیا به آخرت سودبخش بوده،

 

الهی ، چه لذّت‌بخش است در دل‌ها خاطرات الهام گرفته از یادت و چقدر شیرین است پویش به‌سوی تو با مرکب اندیشه‌ها در راه‌های غیب و طعم عشقت چه خوش و شربت مقام قربت چقدر گوارا است، پس ما را از راندن و دور کردنت پناه ده و از خاص‌ترین عارفانت و شایسته‌ترین بندگانت و راست‌گوترین فرمان‌برانت و خالص‌ترین پرستندگانت قرار داده، ای بزرگ، ای باشکوه، ای گرامی، ای بخشنده، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.