(112) مناجات ذاکرین ( رازو نیاز یاد کنندگان)
برای رفع هر مشکل روزی 100 مرتبه ذکر « الله
بسم الله الرحمن الرحیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی لَوْ لاَ الْوَاجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِکَ لَنَزَّهْتُکَ مِنْ (عَنْ) ذِکْرِی إِیَّاکَ
وَ مِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَیْنَا جَرَیَانُ ذِکْرِکَ عَلَى أَلْسِنَتِنَا وَ إِذْنُکَ لَنَا بِدُعَائِکَ وَ تَنْزِیهِکَ وَ تَسْبِیحِکَ
إِلَهِی فَأَلْهِمْنَا ذِکْرَکَ فِی الْخَلاَءِ وَ الْمَلاَءِ وَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْإِعْلاَنِ وَ الْإِسْرَارِ
فَلاَ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إِلاَّ بِذِکْرَاکَ وَ لاَ تَسْکُنُ النُّفُوسُ إِلاَّ عِنْدَ رُؤْیَاکَ
أَنْتَ الْمُسَبَّحُ فِی کُلِّ مَکَانٍ وَ الْمَعْبُودُ فِی کُلِّ زَمَانٍ وَ الْمَوْجُودُ فِی کُلِّ أَوَانٍ
وَ أَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّةٍ بِغَیْرِ ذِکْرِکَ وَ مِنْ کُلِّ رَاحَةٍ بِغَیْرِ أُنْسِکَ
وَ مِنْ کُلِّ سُرُورٍ بِغَیْرِ قُرْبِکَ وَ مِنْ کُلِّ شُغْلٍ بِغَیْرِ طَاعَتِکَ
فَأَمَرْتَنَا بِذِکْرِکَ وَ وَعَدْتَنَا عَلَیْهِ أَنْ تَذْکُرَنَا تَشْرِیفاً لَنَا وَ تَفْخِیماً وَ إِعْظَاماً
با وجود آنکه ذکر من تو را به قدر فهم من است نه به قدر مقام تو و قدر من بدان مقام نزدیکتر شد که محل تقدیس تو شود
و اینکه ذکر تو بر زبان ما جارى است یکى از نعمتهاى بزرگ توست بر ما و اجازه تو که تو را بخوانیم و تنزیه و تسبیح گوییم
اى الله پس ذکرت را در خلوت و در جمعیت و در شب و روز و در ظاهر و باطن
و در هر حال خوش و ناخوش به ما الهام فرما و به ذکر پنهان که دل ما به یاد تو باشد الهام ده و ما را به عمل با اخلاص و کوشش پسندیده مشغول ساز و به میزان کامل بگذران
اى الله من دلهاى واله و حیران پا بست عشق و محبت توست و بر مقام معرفتت تمام عقول مختلف متفقند
که دلهاى بندگان جز به یاد تو اطمینان نیابد و نفوس قدسى جز به دیدارت آرام نگیرد
تویى که در هر مکان (در زمین و آسمان) تسبیح و ستایشت کنند و معبود عالمى در هر زمان همه وقت موجودى
و به هر زبان تو را مىخوانند و در هر دل به عظمت یاد مىشوى
اى الله از تو آمرزش مىطلبم از هر لذت و خوشى به غیر یاد تو و از هر آسایشى بجز انس با تو
و هر نشاطىجز مقام قرب تو و هر کارى غیر طاعتت
اى الله تو در کتاب کریمت فرمودى و کلام تو حق است اى اهل ایمان الله را بسیار یاد کنید و صبح و شام به ستایش و تسبیحش بپردازید
و باز فرمودى مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم
پس ما را به ذکر خود امر فرمودى و وعده دادى که چون یاد تو کنیم از ما یاد کنى تو یاد تو ما را شرافت و عزت و عظمت بخشد
اکنون ما به فرمان تو از تو یاد مىکنیم تو هم بر حسب وعدهات از ما یاد کن اى که از یاد کنندگانت یاد مىکنى اى مهربانترین مهربانان عالم.
