(114) مناجات زاهدین ( راز و نیاز پارسیان)

                                      برای ادای دین و قرض و جلوگیری از فقر  110 مرتبه « یا عَلی

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

مناجات زاهدین

 

بِ إِلَهِی أَسْکَنْتَنَا دَاراً حَفَرَتْ لَنَا حُفَرَ مَکْرِهَا وَ عَلَّقَتْنَا بِأَیْدِی الْمَنَایَا فِی حَبَائِلِ غَدْرِهَا

 

فَإِلَیْکَ نَلْتَجِئُ مِنْ مَکَائِدِ خُدَعِهَا وَ بِکَ نَعْتَصِمُ مِنَ الاِغْتِرَارِ بِزَخَارِفِ زِینَتِهَا

 

فَإِنَّهَا الْمُهْلِکَةُ طُلاَّبَهَا الْمُتْلِفَةُ حُلاَّلَهَا الْمَحْشُوَّةُ بِالْآفَاتِ الْمَشْحُونَةُ بِالنَّکَبَاتِ

 

إِلَهِی فَزَهِّدْنَا فِیهَا وَ سَلِّمْنَا مِنْهَا بِتَوْفِیقِکَ وَ عِصْمَتِکَ وَ انْزَعْ عَنَّا جَلاَبِیبَ مُخَالَفَتِکَ‏

 

وَ تَوَلَّ أُمُورَنَا بِحُسْنِ کِفَایَتِکَ وَ أَوْفِرْ مَزِیدَنَا مِنْ سَعَةِ رَحْمَتِکَ‏

 

وَ أَجْمِلْ صِلاَتِنَا مِنْ فَیْضِ مَوَاهِبِکَ وَ أَغْرِسْ فِی أَفْئِدَتِنَا أَشْجَارَ مَحَبَّتِکَ وَ أَتْمِمْ لَنَا أَنْوَارَ مَعْرِفَتِکَ‏

 

وَ أَذِقْنَا حَلاَوَةَ عَفْوِکَ وَ لَذَّةَ مَغْفِرَتِکَ وَ أَقْرِرْ أَعْیُنَنَا یَوْمَ لِقَائِکَ بِرُؤْیَتِکَ‏ به نام خداى بخشنده مهربان اى خدا

 

وَ أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قُلُوبِنَا کَمَا فَعَلْتَ بِالصَّالِحِینَ مِنْ صَفْوَتِکَ وَ الْأَبْرَارِ مِنْ خَاصَّتِکَ‏

 

بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ‏

 

ما را در این خانه دنیا منزل دادى که به مکر چاهها بر سر راه ما کنده و ما را دست آمال و آرزوها (ى نفس) به رشته‏هاى‏خدعه و فریبش آویخته

 از تو درخواست مى‏کنم که ما را از مغرور شدن به زخارف دنیا و زیب و زیورش نگاه دارى

‏
 که این دنیا طالبانش را هلاک مى‏سازد و واردانش را نابود مى‏گرداند این دنیا پر از بلا و آفت و رنج و نکبت است


 اى الله تو ما را به توفیق و نگهداریت زهد و بى‏علاقگى در دنیا عطا کن و از شرش جان ما را به سلامت بدار و از بر ما جامه‏هاى مخالفت خود را بر کن


 و به حسن کفایتت متصدى امور ما باش و از رحمت بى حدت عطاى همیشگى ما را بیفزاى


 و از موهبتهاى فیضت انعام ما را بهتر گردان و در باغ دلهاى ما نهالهاى عشق و محبت را بنشان و بر ما به حد کمال رسان انوار معرفتت را
زو شیرینى عفو و بخشش و لذت آمرزش خود را به ما بچشان و روز ملاقاتت چشم ما را به شهود جمالت روشن گردان

 و حب دنیا را از دل ما بیرون کن چنانکه با بندگان نیکوکار با صفا و خاصان درگاهت چنین فرمودى

ز به حق رحمت بى‏پایانت اى مهربانترین مهربانان عالم و اى کریم کریمان.