(308) دعا حضرت لوط

 

 

                اللهم استودعک جمیع ما انعمت علی فی الدین و الدنیا و الاخره انه لا یضیع

بسم الله الرحمن الرحیم

 

دعاى حضرت لوط(ع)

لوط که در زمان حضرت ابراهیم مى زیست پسر برادر آن حضرت و پیامبر الهى در شهر سدوم بود. او مردم شهر خود را به توحید و پاکى و درستى دعوت مى کرد. ثمره ده ها سال تبلیغ و فراخوانى او، گرایش افرادى اندک بود. در میان مردم آن شهر، فساد اخلاق و آلودگى به اوج رسید به گونه اى که پیشتر سابقه نداشت. لوط که مردم را از گناه بازمى داشت، تهدیدش کردند که اگر از تبلیغ دست برندارد او را از شهر بیرون مى کنند. و گاه به نشانه تمسخر به او مى گفتند: اگر راست مى گویى عذاب الهى را براى ما بیاور. لوط دست به دعا برداشت و گفت:
رَبِّ انْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ المُفْسِدینَ؛

لوط به مردم اعلام کرد من با کردار ناشایست شما دشمنم و دست به دعا برداشت و گفت:
رَبِّ نَجّنى وَأَهْلى مِمَّا یَعْمَلوُنَ؛

عذاب الهى بر آن مردم در رسید. لوط و خاندان و پیروان اندکش شبانه از شهر بیرون رفتند و صبحگاهان فرشتگان الهى عذاب آسمانى را بر مردم فاسق و تبه کار شهر سدوم فرود آوردند