(317) شرایط سفر از دید اسلام

 

                            ربنا اتمم لنا نورنا و اغفر لنا انک علی کل شی قدیر

بسم الله الرحمن الرحیم

1.

سافروا اتصحوا و جاهدا تغنموا وحجوا تستفنوا ( سفرکنید تا سالم بمایند و جهاد کنید تا غنیمت بگیرید و حج کنید تا بی نیاز شوید )

2.پیش سفر باید همراه بگزینی . الف. دوستت همسنگ تو باشد یعنی کسی نباشد ک هبر تو انفاق کند زیرا موجب خواری تو می شود .ب. دوستان کمتر از هفت نفر باشند و بهتر است چهار نفر باشد .ج. با دوستان به مهربانی رفتار کنید

3.برای سفر توشه بردارید . شش امر از جوانمردی است سه امر در حضر و سه امر در سفر. در حضر تلاوت قران و اباد کردن مساجد و برادر دینی گرفتن و شوخی و خوش اخلاقی در اموری که الله عصیان نشود بهترین توشه بادام و شکرو آسامیدنی ترش و شیرین است

با شمشیر و کفش  و پوشش سر و خیمه و مشک و نخ و سوزن به سفر برو . داروهایی همرا ه ببر که برای تو و همراهانت سود بخشد و با دوستانت همراهی کن مگر در معصیت الله . قدری هم خاک شفا همراه ببر

4. مستحب است مسافر بر الله توکل کرده سفرش را بر اساس وسوسه های شیطانی و بد بینی که اول در دل دامن می زند به تاخیر نیاندازد

5. مستحب است برای مسافر که هرگاه به سفر می رود این آیه را را بخوانند : سبحان الذی سخر لنا هذا  و ما کنا له مقرنین و  سبحان الله ( 7 بار) الحمد الله (7 بار) لا اله الا الله (7بار)

6. شایسته است شخص مسافر به هزینه خود توجه داشته باشد

7. مسافرت باید به طور کلی با میانه روی همراه باشد ولی در حج و عمره مستحب است با گشاده دستی عمل کند

8. وقتی مسافر وارد شهری شد مستحب است به هنگام دیدن شهر این دعای را بخواند :اللهم انی اسئلک خیرها و اعوذ بک من شر ها اللهم حببنا الی اهلها و حبب صالحی اهلها الینا

9. مستحب است که شخص برای بازگشت از سفر شتاب کند . سفر بخشی از دوزخ است

10. مستحب است که انسان از همان راهی باز نگردد که ر فته است بلکه چنانچه اگر دو راه وجود دارد راه دیگری را بر گزیند

11. مستحب است که مومنان به ویژه در سفر حج مسافرشان را یاری رسانند هم چنین مستحب است که مومنان به خانواده حاجیان توجه داشته باشند و آنان را زیارت کرده و در صورت نیاز به ایشان خدمت کنند که در این صورت اندازه حاجی اجر می برد

12. مستحب اسصت که مسافر با هدیه ای به خانه باز گردد ولو قدر وقیمت آن ناچیز باشد

13. مستحب است که به هنگام باز گشت حاجی به دیارش به دیدار او روند که ثواب لمس حجر الاسود را دارد

14. هر گاه با گروهی سفر کردی در هر امر خود و ایشان زیاد رایزنی کن و لبخند فراوان بر چهره ظاهر ساز و در توشه ات میان آنها بخشنده باش و اگر تو را خواندند بدیشان پاسخ گو. هرگا ه از تو کمک طلبیدند یاریشان رسان سکوت فراوان به کار بند و نماز بسیار به جای آور . در مرکب آب و توشه به همراهانت ایثار کن و هرگاه تو را به گواهی بر حقی خواستند بدیشان گواهی بده و اگر از تو مشورت جستند اندیشه ات را کامل به کار انداز . قبل از درنگ و تفکر تصمیم نگیر . در مشورت زود پاسخ مگو تا ابعاد گوناگون آن را نیک بدانی. اگر سرگردان شدی فرود آیید و اگر تردید کردید بایستید و تدبیر کنید اگر یک نفر تنها دیدید پیرامون راه از او نپرسید زیرا یک نفر در بیابان مشکوک است یا شیطان یا جاسوس دزدان است . نماز را به جماعت و اول وقت بخوان . برای اتراق زمین نرم و گیاه بیشتر را انتخاب کنید و قبل از نشستن دو رکعت نماز بگذار و . ار حرکت در اول شب بپرهیز و در آخر شب ره بپوی . مبادا در راه صدای خویش را بلند کنی

15. به زمینی که برف ویخ است نرو که دین تو در آنجا هلاک می شود

17. روز های شنبه و سه شنبه و پنج شنبه برای سفر خوب است سه شنبه روزی است که الله آهن را برای داود نرم کرد . شنبه روزی اس که از کوه اگر سنگی بگردد الله آن را به جایش بر می گرداند و پنج شنبه هم روز سفر پیامبر است

18. روز جمعه سفر مکروه است زیرا از نماز جمعه باز می مانی ولی بعدش متبرک است

19.روز دوشنبه چون رحلت پیامبر بوده برای سفر خوب نیست . هم چنین سفر در روزی که در عقرب می باشد خوب نیست . چهارشنبه هم نیکو نیست

20.قبل از سفر غسل کند و دو رکعت با توحیدو قدر بخواند و صدقه بدهد

21. اگر در سفر سر را بپوشاند از دزد و غرق شدن و سوختن حفظ بماند

22. اگر سفر شما پیاده روی دارد کمر را محکم ببندید و راه ر فتن در شب خوب است واگر راه را گم کردی بگو : یا صالح اء غثنی ( چون ازبرادران مومن شما از جنیات شخصی هست که صالح نام دارد به خاطر الله در شهر ها می گردد و وقتی صدای شما را بشنود راهنمایی می کند

23. در سفر اگر به سراشیبی رسیدی بگو سبحان الله و در سربالایی بگو الله اکبر

 

 

(316) دعا هایی که الله به حضرت محمد آموزش داد

 

 

 

دعا به هنگام سوارشدن بر مرکب و در برابر هر نعمتى

یکى از شیوه هاى قرآن براى آشناکردن مردم باخدا، بر شمردن نعمت هاى الهى است. قرآن مى کوشد وجدان هاى خفته را بیدار کند و مردم گریزپاى را با خدایشان انس و آشتى دهد.
در سوره زُخرف مى فرماید:
سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ وَإِنّا إِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ.
منزّه است خدایى که این مرکب را براى ما مسخَّر ساخت، و گرنه ما توان آن را نداشتیم، وما به سوى پروردگارمان باز مى گردیم.
امام على(ع) فرماید: وَإِنّا إِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ

 

                        ربنا اتمم لنا نورنا و اغفر لنا انک علی کل شی قدیر

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاهایى که الله  به حضرت محمد(ص) آموزش داد

1 .
اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّمواتِ وَالأَرْضِ عالِمَ الغَیْبِ وَالشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبادِکَ فِیما کانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ؛

2 .
رَبِّ احْکُمْ بِالحَقِّ وَرَبُّنا الرَّحْمنُ المُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ؛

3 .
رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمینَ؛

4 .
رَبِّ زِدْنى عِلْماً؛

5 .
رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصِیراً؛
 

 

(315) دعا آدم و حوا

                               ربنا ابصرنا  وسمعنا فارجعنا نعمل صالحا انا موقنون

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى آدم و حوا

آدم و حوا داستان پر رمز و رازى دارند. الله  آنان را در بهشت جاى داد و دستور داد تا از فلان میوه یا دانه نخورند. اما شیطان آنان را وسوسه کرد و آنان از آن خوردند و گرفتار شدند. الله  به آنان گفت: آیا من شمارا از آن نهى نکردم و نگفتم که شیطان دشمن آشکار شماست.
در این هنگام، آدم و حوا توبه کردند و دست به دعا برداشتند و گفتند:
رَبّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکونَنَّ مِنَ الخاسِرینَ؛
 

تذکر: این میوه ممنوعه سیب بوده است که در زمین هم سیب هوایی وهم سیب زمینی هست که نخوردنش بهتر است

(313) دعا اصحاب کهف

                                           ربنا امنا بما انزلت واتبعنا الرسول فاکتبنا مع الشاهدین 

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى اصحاب کهف

داستان اصحاب کهف را خوانده و شنیده ایم. گروهى از جوانان موحّد و الله پرست که از جوّ کفرآمیز جامعه و حکومت پلید زمان نفرت دارند و به خشم آمده اند، راهى کوه و بیابان مى شوند تا بتوانند با آزادى الله  را عبادت کنند و با حق تعالى انس گیرند. وقتى که مسیر را پیمودند و به غار پناه بردند، در آن جا دست به دعا برداشتند و چنین گفتند:
رَبَّنا ءَاتِنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَهَیِّئ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً؛

طالبان رحمت الهى و راهیان رشد و ایمان و نیکبختى و هدایت الهى، شایسته است این دعا را زمزمه کنند.

(313) دعا کسی که به سلطه ستمگر گرفتار است

 

                             ربنا اتهم ضعفین من العذاب و العنهم لعنا کبیر ا

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى آنان که به سلطه ستمگران گرفتارند

یک وظیفه اساسى و همیشگى مؤمنان این است که در راه خدا پیکارکنند و براى نجات مستضعفان، از چنگال حکومت کفر و ظلم تلاش کنند. چرا که ستمگران و زورگویان براى آنان قدرتى باقى نگذاشته اند تا بتوانند از خود دفاع کنند. به همین جهت دست به دعا بر مى دارند و مى گویند:
رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ القَرْیَةِ الظالِمِ أَهْلُهاوَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیراً؛

(312) دعا در چهل سالگی

                                               ربنا قنا عذاب النار القبر

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى انسان در چهل سالگى

                          ربنا اتنا من لدنک رحمة و هیی لنا من امرن

بسم الله الرحمن الرحیم

در قرآن کریم بارها الله  متعال به اداى حقّ پدر و مادر سفارش مى کند. رنج هایى را که مادر در دوران باردارى و زایمان و شیر دادن و به سامان رساندن فرزند به جان خریده است گوشزد مى فرماید، و تعلیم مى دهد که آن گاه که به اوج توان و رشد رسید و به مرز چهل سالگى که دوران پختگى و کمال است قدم نهاد زبان حالش چه باشد؛ چرا که در این دوره، نه خامى و بى تجربگى سال هاى جوانى را دارد و نه ضعف وسستى دوران پیرى را. در چنین شرایطى شایسته است بگوید:
رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلى والِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَأَصْلِحْ لی فی ذُرِّیَّتی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ المُسْلِمِینَ؛
 

 

(311) دعا بنده با کمال الهی

                                   ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخرة حسنه

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى بندگان با کمال الهى

ماگمان مى کنیم طلب مغفرت و آمرزش از الله  بزرگ، مخصوص کسانى است که کارهاى زشت و ناپسند انجام مى دهند و درپى گناه و فسق و فجور هستند، امّا آنان که سر در فرمان حق دارند برایشان تقاضاى آمرزش و عفو معنا ندارد. این پندار نادرست است، زیرا استغفار و طلب آمرزش پیامبران را در جاى جاى قرآن کریم مشاهده مى کنیم و تقاضاى عفو و بخشایش ائمه اطهار(ع) در احادیث و دعاها و مناجات ها بیش از موضوعات دیگر مى بینیم.

رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْلَنا ذُنُوبَنا وَقِنا عَذابَ النَّارِ؛
 

(310) دعا حضرت ایوب

 

                                        اللهم لن اجد من دونه ملتحدا

بسم الله الرحمن الرحیم

دعا حضرت ایّوب(ع)

ایوب یکى از پیامبران الهى است که به خاطر صبرش زبانزد همگان است. الله  به ایوب نعمت بسیار داده و او هم به طاعت الهى کمر بسته و شکرگزار نعمت هاى الهى بود. شیطان به بندگى ایوب حسد برد و گفت: الهی اگر ایوب فرمانبر است به خاطر نعمت هایى است که به او داده اى، و گرنه فرمان نمى برد.
سرانجام، زمینه و زمان آزمایش ایوب فرا رسید و گرفتار امتحان الهى شد.
ایوب ثروت و مکنت و فرزندان را یکى پس از دیگرى از دست داد. در تمام مراحل این آزمایش بزرگ، صبر ایوب بر حوادث و پیشامدهاى تلخ چیره شد و آن گاه که نیمه جانى بیش برایش نمانده بود دست به دعا برداشت و چنین گفت:
أَنّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ؛


أَنّى مَسَّنِىَ الشَیْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ؛

به هر حال، دعاى ایوب مستجاب شد و از این امتحان بزرگ سربلند برآمد و بر شیطان و پیروانش روشن شد که ایوب در شادى و غم، دارایى و ندارى، تندرستى و بیمارى الله پرست و الله دوست است.

(309) دعا حضرت شعیب

 

                       اللهم محفوضک و مامولک و لا یجیرنی احد منک

بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى حضرت شعیب(ع)

شعیب یکى از پیامبران الهى بود که در راه ابلاغ توحید و هدایت مردم رنج ها برد و از نامردمان و پیروان شرک و شیطان مصیبت ها کشید. مردمان مدین، هم در اعتقادات و باورها دچار گمراهى و کج اندیشى بودند وهم در رفتارهاى اجتماعى به بیراهه مى رفتند و هم در دادوستداهل خیانت بودند. شعیب به فرمان الهى دامن همت به کمرزده به تبلیغ توحید ناب، و مبارزه با مفاسد اجتماعى و اقتصادى آنان مى پرداخت.
اما مردمى که به باورهاى باطل و عادت هاى نادرست خو گرفته بودند شعیب را تخطئه و از باورها و سنّت هاى خود دفاع مى کردند. شعیب به آنان گفت: من قصدى به جز اصلاح تا آن جاکه بتوانم، ندارم. موفقیت من به دست الله است، بر او توکل کردم و به سوى او بازمى گردم.»
شعیب مردم را به توبه و توحید فراخواند و از این که عذاب الهى، که بر امّت هاى پیشین نازل شده، بر آنان نیز نازل شود آنان را بیم داد.
اما آن مردم به جاى هشیارى، شعیب را تهدید کردند که اگر حرمت خویشانت نبود، تو را سنگسار مى کردیم.روشنگرى و مبارزه فرهنگى فکرى شعیب ادامه یافت تا آن هنگام که سران کفر و جهل، شعیب و مؤمنان را
بر سر دوراهى قرار دادند و گفتند:
وَسِعَ رَبُّنا کُلَّ شَی ءٍ عِلْماً عَلَى اللَّهِ تَوَکَّلْنا رَبَّنا افْتَحْ بَیْنَنا وَبَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَأَنْتَ خَیْرُ الفاتِحِینَ؛

نفرین شعیب مستجاب شد و عذاب الهى بر تبهکاران فرود آمد

(308) دعا حضرت لوط

 

 

                اللهم استودعک جمیع ما انعمت علی فی الدین و الدنیا و الاخره انه لا یضیع

بسم الله الرحمن الرحیم

 

دعاى حضرت لوط(ع)

لوط که در زمان حضرت ابراهیم مى زیست پسر برادر آن حضرت و پیامبر الهى در شهر سدوم بود. او مردم شهر خود را به توحید و پاکى و درستى دعوت مى کرد. ثمره ده ها سال تبلیغ و فراخوانى او، گرایش افرادى اندک بود. در میان مردم آن شهر، فساد اخلاق و آلودگى به اوج رسید به گونه اى که پیشتر سابقه نداشت. لوط که مردم را از گناه بازمى داشت، تهدیدش کردند که اگر از تبلیغ دست برندارد او را از شهر بیرون مى کنند. و گاه به نشانه تمسخر به او مى گفتند: اگر راست مى گویى عذاب الهى را براى ما بیاور. لوط دست به دعا برداشت و گفت:
رَبِّ انْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ المُفْسِدینَ؛

لوط به مردم اعلام کرد من با کردار ناشایست شما دشمنم و دست به دعا برداشت و گفت:
رَبِّ نَجّنى وَأَهْلى مِمَّا یَعْمَلوُنَ؛

عذاب الهى بر آن مردم در رسید. لوط و خاندان و پیروان اندکش شبانه از شهر بیرون رفتند و صبحگاهان فرشتگان الهى عذاب آسمانى را بر مردم فاسق و تبه کار شهر سدوم فرود آوردند