(97) مناجات المحبین ( راز و نیاز محبان الله )

                           جهت دفع مجادله: یا ایها الناس قد جاءکم برهان من ربکم و انزلنا الیکم نورا مبینا

بسم الله الرحمن الرحیم

 مناجات المحبین

اِلهی‏ مَنْ ذَاالَّذی‏ ذاقَ حَلاوَهَ مَحَبَّتِکَ فَرامَ مِنْکَ بَدَلاً، وَمَنْ ذَاالَّذی‏

 

اَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغی‏ عَنْکَ حِوَلاً، اِلهی‏ فَاجْعَلْنا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ

لِقُرْبِکَ وَوِلایَتِکَ، وَاَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَمَحَبَّتِکَ، وَشَوَّقْتَهُ اِلی‏ لِقآئِکَ،

 

وَرَضَّیْتَهُ بِقَضآئِکَ، وَمَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ اِلی‏ وَجْهِکَ، وَحَبَوْتَهُ بِرِضاکَ،

 

وَاَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِکَ وَقِلاکَ، وَبَوَّاْتَهُ مَقْعَدَالصِّدْقِ فی‏ جِوارِکَ،

 

وَخَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِکَ، وَاَهَّلْتَهُ لِعِبادَتِکَ، وَهَیَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرادَتِکَ،

 

وَاجْتَبَیْتَهُ لِمُشاهَدَتِکَ، وَاَخْلَیْتَ وَجْهَهُ لَکَ، وَفَرَّغْتَ فُؤادَهُ لِحُبِّکَ

 

وَرَغَّبْتَهُ فیما عِنْدَکَ، وَاَلْهَمْتَهُ ذِکْرَکَ، وَاَوْزَعْتَهُ شُکْرَکَ، وَشَغَلْتَهُ‏

 

بِطاعَتِکَ وَصَیَّرْتَهُ مِنْ صالِحی‏ بَرِیَّتِکَ، وَاخْتَرْتَهُ لِمُناجاتِکَ

 

وَقَطَعْتَ عَنْهُ کُلَّشَیْ‏ءٍ یَقْطَعُهُ عَنْکَ، اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ‏

 

الْإِرْتِیاحُ اِلَیْکَ وَالْحَنینُ، وَدَهْرُهُمُ الزَّفْرَهُ وَالْأَنینُ، جِباهُهُمْ ساجِدَهٌ

 

لِعَظَمَتِکَ، وَعُیُونُهُمْ ساهِرَهٌ فی‏ خِدْمَتِکَ، وَدُمُوعُهُمْ سآئِلَهٌ مِنْ‏

 

خَشْیَتِکَ، وَقُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَهٌ بِمَحَبَّتِکَ، وَاَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَهٌ مِنْ مَهابَتِکَ،

 

مَنْ اَنْوارُ قُدْسِهِ لِأَبْصارِ مُحِبّیهِ رآئِقَهٌ، وَسُبُحاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ‏

 

قلوب‏ عارِفیهِ شآئِفَهٌ، یا مُنی‏ قُلُوبِ الْمُشْتاقینَ وَیا غایَهَ امالِ الْمُحِبّینَ،

 

اَسْئَلُکَ حُبَّکَ وَحُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَحُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنی‏ اِلی‏ قُرْبِکَ،

وَاَنْ تَجْعَلَکَ اَحَبَّ اِلَیَّ مِمَّا سِواکَ، وَاَنْ تَجْعَلَ حُبّی‏ اِیَّاکَ قآئِداً اِلی‏

رِضْوانِکَ، وَشَوْقی‏ اِلَیْکَ ذائِداً عَنْ عِصْیانِکَ، وَامْنُنْ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ‏

عَلَیَّ، وَانْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَالْعَطْفِ اِلَیَّ، وَلا تَصْرِفْ عَنّی‏ وَجْهَکَ،

 

وَاجْعَلْنی‏ مِنْ اَهْلِ الْاِسْعادِ وَالْحِظْوَهِ عِنْدَکَ، یامُجیبُ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

 

الهی  نیست که شیرینی محبت تو را چشیده باشد و جز تو آهنگ دیگری را بکند و کیست که به

‏مقام  قرب تو انس گرفته باشد و درصدد روگرداندن از تو باشد الهی  قرار ده ما را از زمره کسانی‏که‏

برای قرب و دوستیت برگزیده‏ای و برای عشق و محبتت خالصش گردانده و به دیدارت شائقش کرده

وبه قضا و قدرت راضیش ساخته و به دیدن رویت به او نعمت بخشیده و به خوشنودی خویش مخصوصش گردانده‏

و از غم هجران و فراقت پناهش داده و در جایگاه راستی در جوار خویش جایش داده و

به معرفت خویش مخصوصش کرده و برای پرستش و عبادتت او را لایق کردی و در ارادت خویش دل شیدایش کردی‏

و برای مشاهده جمالت انتخابش کردی و رویش را برای خودت از اغیار خالی کردی و دلش را برای محبت خویش فارغ کردی‏

و تنها بدانچه نزد تو است راغبش کردی و ذکر خویش را بدو الهام کردی و سپاسگزاریت را بدون نصیب

کردی و به طاعت خود سرگرمش ساختی و او را از بندگان شایسته‏ات گرداندی و برای مناجات خویش انتخابش کردی‏

و بریدی از او هر چه را که موجب بریدنش از تو گردد خدایا قرار ده ما را از کسانی‏که شیوه‏شان در ‏

زندگی شادمانی با تو و زاری به درگاه تو است و روزگارشان آه و ناله است پیشانیهاشان در برابر عظمتت به خاک‏

افتاده و از دیدگانشان در خدمتت یکسره بیدار است و سرشکشان از

ترس تو ریزان و دلهاشان به محبتت آویزان و قلبهاشان از هیبتت از جا کنده شده است‏ یا

ای که انوار قدسش برای دیدگان دوستانش در کمال درخشندگی است و پرتوافکنیهای جمالش برای

عارفان زداینده (چرکیها) است ای آرمان دل مشتاقان و ای منتهای آرزوی دوستان‏

از تو خواهم دوستی خودت و دوستی دوستدارانت و دوستی هر عملی که مرا به قرب تو واصل گرداند

 

و تو را در پیش من محبوبتر از ماسوای تو قرار دهد و از تو خواهم که دوستیم را نسبت به تو جلودارم قرار دهی تا

 

مرا به رضوانت بکشاند و اشتیاقم را به سویت چنان کنی که بازدارنده از نافرمانیت باشد و بر من منت نِه به اینکه بر من توجهی‏

فرمایی و با دیده دوستی و عطوفت بر من بنگری و رو از من مگردانی‏

و مرا از جمله سعادتمندان و بهره‏مندان نزد خود قرار دهی ای پاسخ دهنده ای مهربانترین مهربانان‏

(96) مناجات المریدین ( رازو نیاز ارادتمندان)

              دفع مجادله : فاما الذین امنواء بالله واعتصموا به فسیدخلهم فی رحمته  منه و فضل ویهدیم الیه صراطا مستقیما

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 مناجاة المریدین

 

سُبْحانَکَ مَا أَضْیَقَ الطُّرُقَ عَلَىٰ مَنْ لَمْ تَکُنْ دَلِیلَهُ ، وَمَا أَوْضَحَ الْحَقَّ عِنْدَ مَنْ هَدَیْتَهُ سَبِیلَهُ ؟!

 

إِلٰهِى فَاسْلُکْ بِنا سُبُلَ الْوُصُولِ إِلَیْکَ ، وَسَیِّرْنا فِى أَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَیْکَ ، قَرِّبْ عَلَیْنَا الْبَعِیدَ ، وَسَهِّلْ

عَلَیْنَا الْعَسِیرَ الشَّدِیدَ ، وَأَلْحِقْنا بِعِبادِکَ الَّذِینَ هُمْ بِالْبِدارِ إِلَیْکَ یُسارِعُونَ ، وَبابَکَ عَلَى الدَّوامِ یَطْرُقُونَ ،

 

وَ إِیَّاکَ فِى اللَّیْلِ وَالنَّهارِ یَعْبُدُونَ ، وَهُمْ مِنْ هَیْبَتِکَ مُشْفِقُونَ ، الَّذِینَ صَفَّیْتَ لَهُمُ الْمَشَارِبَ ، وَبَلَّغْتَهُمُ

الرَّغائِبَ؛ وَأَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطالِبَ ، وَقَضَیْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ الْمَآرِبَ ، وَمَلَأْتَ لَهُمْ ضَمائِرَهُمْ مِنْ حُبِّکَ ،

وَرَوَّیْتَهُمْ مِنْ صافِى شِرْبِکَ ، فَبِکَ إِلَىٰ لَذِیذِ مُناجاتِکَ وَصَلُوا ، وَمِنْکَ أَقْصىٰ مَقاصِدِهِمْ حَصَّلُوا

 

فَیا مَنْ هُوَ عَلَى الْمُقْبِلِینَ عَلَیْهِ مُقْبِلٌ ، وَبِالْعَطْفِ عَلَیْهِمْ عائِدٌ مُفْضِلٌ ، وَبِالْغافِلِینَ عَنْ ذِکْرِهِ رَحِیمٌ رَؤُوفٌ ،

وَبِجَذْبِهِمْ إِلَىٰ بابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ ،

أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَنِى مِنْ أَوْفَرِهِمْ مِنْکَ حَظّاً ، وَأَعْلاهُمْ عِنْدَکَ مَنْزِلاً ، وَأَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّکَ قِسْماً ، وَأَفْضَلِهِمْ

فِى مَعْرِفَتِکَ نَصِیباً ،

 

فَقَدِ انْقَطَعَتْ إِلَیْکَ هِمَّتِى ، وَانْصَرَفَتْ نَحْوَکَ رَغْبَتِى ، فَأَنْتَ لَاغَیْرُکَ مُرادِى ، وَلَکَ لَالِسِوَاکَ سَهَرِى

وَسُهادِى ، وَ لِقاؤُکَ قُرَّةُ عَیْنِى ، وَوَصْلُکَ مُنَىٰ نَفْسِى؛ وَ إِلَیْکَ شَوْقِى ، وَفِى مَحَبَّتِکَ وَلَهِى ، وَ إِلَىٰ

هَواکَ صَبابَتِى ، وَرِضاکَ بُغْیَتِى ، وَرُؤْیَتُکَ حاجَتِى ، وَجِوارُکَ طَلَبِى ، وَقُرْبُکَ غایَةُ سُؤْلِى ، وَفِى مُناجَاتِکَ

رَوْحِى وَرَاحَتِى ، وَعِنْدَکَ دَواءُ عِلَّتِى ، وَشِفاءُ غُلَّتِى ، وَبَرْدُ لَوْعَتِى ، وَکَشْفُ کُرْبَتِى ،

فَکُنْ أَنِیسِى فِى وَحْشَتِى ، وَمُقِیلَ عَثْرَتِى ، وَغافِرَ زَلَّتِى ، وَقابِلَ تَوْبَتِى ، وَمُجِیبَ دَعْوَتِى ، وَوَلِىَّ

عِصْمَتِى ، وَمُغْنِىَ فاقَتِى ، وَلَا تَقْطَعْنِى عَنْکَ ، وَلَا تُبْعِدْنِى مِنْکَ ، یَا نَعِیمِى وَجَنَّتِى ، وَیَا دُنْیَاىَ وَآخِرَتِى ،

یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

منزّهی تو، چه تنگ است راه‌ها بر کسی که تو راهنمایش نباشی و چه آشکار است حق، نزد کسی که راه را نشانش دادی،

الهی  ما را به راه‌های رسیدن به سرایت بکشان و ما را از نزدیک‌ترین راه‌های ورود به بارگاهت ببر، دور را بر ما نزدیک کن و دشوار و سخت را بر ما آسان گردان و ما را به آن بندگانت که با چالاکی به‌سویت می‌شتابند و همواره درِ رحمتت را می‌کوبند، ملحق نما،

،

آنان‌که در هر شب و روز تو را عبادت می‌کنند و از هیبتت در هراسند، بندگانی که آبشخورها برای آنان زلال کردی و به خواسته‌هایشان با کامیابی رساندی؛ و آنان را بر جوینده‌هایشان کامروا نمودی و از روی فضلت حاجاتشان را برآوردی و نهادشان را از محبّتت آکنده ساختی و از زلال چشمه‌ات سیرابشان نمودی، اینان به‌وسیله تو به لذّت مناجاتت دست یافتند و از حسن عنایت تو دورترین مقاصدشان را فرا چنگ آوردند،

ای کسی که بر روی آورندگان بر خویش، روی آورد و با مهرورزی بر ایشان روی‌آور و بخشنده است و به غفلت ورزان از یادش، دلسوز و مهربان است و برای جلب آنان به درگاهش با محبّت و عطوفت است،

از تو می‌خواهم مرا از کسانی قرار دهی که بهره بیشتری از تو دارند و برترین جایگاه را نزد تو نصیب خود ساخته‌اند و از دوستی‌ات سهم برجسته‌تری به آنان رسیده و در معرفتت بهره بیشتری نصیب آنان گشته است،

همانا همّتم از همه‌جا بریده و تنها متوجّه تو گشته است و رغبتم به‌جانب تو منصرف شده است، پس تنها تو مراد منی نه غیر تو و شب‌زنده‌داری و بی‌خوابی‌ام تنها برای توست نه برای غیر تو و دیدارت نور دیدگان من است و وصالت آرزوی هستی‌ام؛ و تنها به‌سوی توست اشتیاقم، تنها در مسیر عشق توست شیفتگی‌ام و در هوای توست دلدادگی‌ام و خشنودی‌ات مقصود من و دیدارت نیاز من و جوارت مطلوب من و قربت نهایت خواسته من است، آسودگی و راحتم در رازونیاز با توست، داروی دردم و درمان بیماری سینه‌ام و خنکای آتش قلبم و برآمدن اندوهم تنها پیش توست،

پس در هنگام ترس همدمم باش و لغزشم را نادیده گیر و گناهم را بیامرز، توبه‌ام را بپذیر و دعایم را اجابت کن و سرپرست زمامم و توانگری گاه تهیدستی‌ام باش، مرا از خود جدا مکن و از خویشتن دورم مساز، ای نعمت و بهشت من و ای دنیا و آخرتم، ای مهربان‌ترین مهربانان.

(95) مناجات مطیعین لله ( رازو نیاز فرمانبران)

                                ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الاخرة حسنة

مناجات مطیعین لله

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اللَّهُمَّ أَلْهِمْنَا طَاعَتَکَ وَ جَنِّبْنَا مَعْصِیَتَکَ وَ یَسِّرْ لَنَا بُلُوغَ مَا نَتَمَنَّى مِنِ ابْتِغَاءِ

رِضْوَانِکَ‏
 
 
وَ أَحْلِلْنَا بُحْبُوحَةَ جِنَانِکَ وَ اقْشَعْ عَنْ بَصَائِرِنَا سَحَابَ الاِرْتِیَابِ وَ اکْشِفْ عَنْ قُلُوبِنَا أَغْشِیَةَ الْمِرْیَةِ وَ

الْحِجَابِ‏

وَ أَزْهِقِ الْبَاطِلَ عَنْ ضَمَائِرِنَا وَ أَثْبِتِ الْحَقَّ فِی سَرَائِرِنَا

فَإِنَّ الشُّکُوکَ وَ الظُّنُونَ لَوَاقِحُ الْفِتَنِ وَ مُکَدِّرَةٌ لِصَفْوِ الْمَنَائِحِ وَ الْمِنَنِ‏

 

اللَّهُمَّ احْمِلْنَا فِی سُفُنِ نَجَاتِکَ وَ مَتِّعْنَا بِلَذِیذِ مُنَاجَاتِکَ وَ أَوْرِدْنَا حِیَاضَ حُبِّکَ‏

 

وَ أَذِقْنَا حَلاَوَةَ وُدِّکَ وَ قُرْبِکَ وَ اجْعَلْ جِهَادَنَا فِیکَ وَ هَمَّنَا فِی طَاعَتِکَ‏

 

وَ أَخْلِصْ نِیَّاتِنَا فِی مُعَامَلَتِکَ فَإِنَّا بِکَ وَ لَکَ وَ لاَ وَسِیلَةَ لَنَا إِلَیْکَ إِلاَّ أَنْتَ‏

 

إِلَهِی اجْعَلْنِی مِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیَارِ وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ الْأَبْرَارِ

السَّابِقِینَ إِلَى الْمَکْرُمَاتِ الْمُسَارِعِینَ إِلَى الْخَیْرَاتِ الْعَامِلِینَ لِلْبَاقِیَاتِ الصَّالِحَاتِ‏

السَّاعِینَ إِلَى رَفِیعِ الدَّرَجَاتِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ وَ بِالْإِجَابَةِ جَدِیرٌ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏

به نام الله بخشنده مهربان اى خدا طاعت و بندگیت را به قلب ما الهام کن و عصیانت را از ما دور ساز و بر ما آسان گردان راه وصول به آنچه آرزومندیم از شوق مقام رضاى توست
 و ما را در میان جاودانى بهشت منزل کرامت کن و از چشم بصیرت و دلهاى آگاه ما ابرهاى تاریک و پرده‏هاى ظلمانى شک و ریب را دور ساز

 و میل به باطل را از باطن ما نابود گردان و برقرار دارحق و حقیقت را در سریرت ما

 زیرا شک و گمانهاى فاسد پیوندهاى فتنه و فساد شده و عیش خوش ما را به عطایا و نعم ناگوار مى‏سازند


 الهی ما را در کشتیهاى نجاتت بنشان و ما را به لذت مناجات خود کامیاب گردان و بر جویبارهاى محبتت وارد ساز


 و به ما شیرینى مقام قرب و دوستیت را بچشان و کوشش ما را در خود قرار ده و همت ما را به طاعت خود مصروف دار


 و ما را در معامله با تو نیت خالص عطا کن که ما هر چه هستیم به تو و از توایم و وسیله بسوى تو جز تو نداریم


 اى الله  قرار ده مرا از برگزیدگان و خوبان و به نیکان صالحان ملحق ساز

 که آنان به مقامات عالیه سبقت گرفته و بسوى اعمال خیر مى‏شتابند و به کار شایسته باقى و پایدار (که معرفت و طاعت است) مى‏پردازند

 و به درجات رفیعه مى‏کوشند که تو البته بر هر چیز قادر و به مستجاب کردن دعاى بندگان سزاوارى به حق رحمتت اى مهربانترین مهربانان عالم.

(94) سوره ممتحنه 60

                                         ایمنی از شر:لیقطع طرفا من الذین کفروا او یکبتهم فینقلبوا خائبین

بسم الله الرحمن الرحیم

هرکه این سوره را بخواند  الله دل او را به ایمان امتحان کند و چشم او روشن شو وهرگز فقر و دیوانگی به او و اولاد او نرسد و جمیع مومنین و مومنات شفیع او شوند اگر سه روز متوالی نویسدو در آب اندازد و آب را بنوشد وبه صاحب درد طحال بنوشاند دردش زائل شود

(93) سوره حشر 59

                                  ایمنی: لیس لک من الامر شیء اویتوب علیهم او بعذبهم فانهم  ظالمون

بسم الله الرحمن الرحیم

هرکه این سوره را بخواند همه چیز ا ز بهشت و دوزخ و عرش و کرسی و ..  بر او صلوات فرستند و برایش استغفار کند اگر در آن روز بمیرد شهید محسوب شو دهرکه خواند گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد هرکه خواند الله فرشته ای به خانه او فرستد که با شمشیر کشیده او را و اهل بیت او و اموال اورا تا آخر آن روز پاسبانی کند اسم اعظم الله در شش آیه آخر این سوره هست اگر تا چهل روز هر روزیک بار بخواند برای رسیدن به حاجت موثر است هرکه تا چهل روز مداومت کند مستجاب الدعوه شود و شر دنیا و آخرت از وی دور شود . هرکه از آیه لو انزلنا ...تا آخر سوره را خبواند حقتعالی هفت هزار فرشته بر او موکل کند که اورا از جمیع آفات نگه دارد و برایش صلوات فرستد در قیامت جمیع مومنین شفیع او باشند واگر بمیرد شهید محسوب شود چهار آیه آخر این سوره همه درد ها را دواست واگر بر جام شیشه نویسند وبا آب باران بشویند وآب را بنوشند حافظه اش زیاد شود

(92) سوره مجادله 58

                                     ایمنی: ولله  ما فی السماوات  وما فی الارض یغفر لمن یشاء

بسم الله الرحمن الرحیم

هر که این سوره را بخواند در نامه عملش اورا از حزب الله ثبت کنند و کسی بر او فائق نشود و با او نتواند مجادله کند ودر چشم مردم معتبر و موقر باشد جهت غلبه بر دشمن سه بر مشت خاک بخواند وبه طرف دشمن اندازد مقهور گردد و اگر بر بیمار بخواندتسکین یابد واگر در تلاوت مداومت کند از شر ذی شر محفوظ بماند واگر در انبار غله گذارد از موزی ایمن شود هرکه خواند الله او را عذاب نکند و ضرری در بدنش نبیند و به خانواده اش بدی نرسد

(91) سوره حدید 57

                                    ایمنی: یا ایها الذین امنوا لا تاکلوا الربا اضعافا مضاعفة واتقوا الله لعلکم تفلحون

بسم الله الرحمن الرحیم

درمسبحات خمس یعنی سوره های حدید و حشر وصف و جمعه و تغابن آیه هایی است که از هزار آیه بهتر است . هرکه این سوره را بخواند نمیرد تا قائم آل محمد  را ببیند و وقتی از دنیا رود در جوار رسول الله باشد هرکه این سوره را بخواند هرگز الله او را عذاب نکند وهرگز در نفس و مال او بدی نیاید وبدن او از جمیع آفات دور باشد هرکه همراه خود کند از حرارت آهن حفظ شود و اگر بر پیکان یا تیر یا مثل آن که به بدن رفته خوانند بدون درد از بدن خارج شودو اگر آب آن را بر ورم ها و جروح و بادهای سرخ مالند خوب  شود واگر جلوی خصم آن را قرار دهند آن خصم او را نبیند

(90) سوره واقعه 56

 

                                                 ایمنی: واطیعوا الله و الرسول لعلکم ترحمون

بسم الله الرحمن الرحیم

هرکه بخواند خبر خلق اولین و آخرین و خبر اهل بهشت و دوزخیان و خبر دنیا و آخرت را بداند این سوره را بخواند . هرکه بخواند فقیر نشود هرکه خواهد به صفات بهشت مشتاق شود این سوره را بخواند واگر بخواهد به هفت آتش بنگرد سوره سجده را بخواندهرکه خواند در دنیا هرگز سختی و فقر و آفتی از آفات دنیا نبیند و از غافلان او را ننویسند و اگر به زن زائو بندند آسان زایمان کند

 

(89) مناجات شاکرین ( راز و نیاز شاکران)

     ستمگر: مثل الذین حملو التورئه ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل اسفارا بئس مثل القوم الذین کذبوا بایت الله و الله لا یهدی القوم    

الظالمین

 

مناجات شاکرین

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی أَذْهَلَنِی عَنْ إِقَامَةِ شُکْرِکَ تَتَابُعُ طَوْلِکَ وَ أَعْجَزَنِی عَنْ إِحْصَاءِ ثَنَائِکَ فَیْضُ

فَضْلِکَ‏
 

وَ شَغَلَنِی عَنْ ذِکْرِ مَحَامِدِکَ تَرَادُفُ عَوَائِدِکَ وَ أَعْیَانِی عَنْ نَشْرِ عَوَارِفِکَ تَوَالِی أَیَادِیکَ‏

وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمَاءِ وَ قَابَلَهَا بِالتَّقْصِیرِ وَ شَهِدَ عَلَى نَفْسِهِ بِالْإِهْمَالِ وَ التَّضْیِیعِ‏

وَ أَنْتَ الرَّءُوفُ الرَّحِیمُ الْبَرُّ الْکَرِیمُ الَّذِی لاَ یُخَیِّبُ قَاصِدِیهِ وَ لاَ یَطْرُدُ عَنْ فِنَائِهِ آمِلِیهِ‏

 

بِسَاحَتِکَ تَحُطُّ رِحَالُ الرَّاجِینَ وَ بِعَرْصَتِکَ تَقِفُ آمَالُ الْمُسْتَرْفِدِینَ‏

فَلاَ تُقَابِلْ آمَالَنَا بِالتَّخْیِیبِ وَ الْإِیَاسِ وَ لاَ تُلْبِسْنَا سِرْبَالَ الْقُنُوطِ وَ الْإِبْلاَسِ‏

إِلَهِی تَصَاغَرَ عِنْدَ تَعَاظُمِ آلاَئِکَ شُکْرِی وَ تَضَاءَلَ فِی جَنْبِ إِکْرَامِکَ إِیَّایَ ثَنَائِی وَ نَشْرِی‏

 

جَلَّلَتْنِی نِعَمُکَ مِنْ أَنْوَارِ الْإِیمَانِ حُلَلاً وَ ضَرَبَتْ عَلَیَّ لَطَائِفُ بِرِّکَ مِنَ الْعِزِّ کِلَلاً

وَ قَلَّدَتْنِی مِنَنُکَ قَلاَئِدَ لاَ تُحَلُّ وَ طَوَّقَتْنِی أَطْوَاقاً لاَ تُفَلُ‏

 

فَآلاَؤُکَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسَانِی عَنْ إِحْصَائِهَا وَ نَعْمَاؤُکَ کَثِیرَةٌ قَصُرَ فَهْمِی عَنْ إِدْرَاکِهَا فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصَائِهَا

فَکَیْفَ لِی بِتَحْصِیلِ الشُّکْرِ وَ شُکْرِی إِیَّاکَ یَفْتَقِرُ إِلَى شُکْرٍ فَکُلَّمَا قُلْتُ لَکَ الْحَمْدُ وَجَبَ عَلَیَّ لِذَلِکَ أَنْ أَقُولَ لَکَ الْحَمْدُ

إِلَهِی فَکَمَا غَذَّیْتَنَا بِلُطْفِکَ وَ رَبَّیْتَنَا بِصُنْعِکَ فَتَمِّمْ عَلَیْنَا سَوَابِغَ النِّعَمِ وَ ادْفَعْ عَنَّا مَکَارِهَ النِّقَمِ‏

وَ آتِنَا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَیْنِ أَرْفَعَهَا وَ أَجَلَّهَا عَاجِلاً وَ آجِلاً

وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلاَئِکَ وَ سُبُوغِ نَعْمَائِکَ حَمْداً یُوَافِقُ رِضَاکَ‏

وَ یَمْتَرِی الْعَظِیمَ مِنْ بِرِّکَ وَ نَدَاکَ یَا عَظِیمُ یَا کَرِیمُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏

 

به نام الله  بخشنده مهربان اىالله نعمتهاى پى در پى تو مرا از انجام وظیفه شکرگزارى غافل کرد و فیضان دریاى کرمت مرا از ستایش عاجز گردانید
 و عطاى پیوسته‏ات مرا از ذکر اوصاف جمالت باز داشته و مرحمتهاى متوالیت مرا از نشر و بیان نیکوئیهایت ناتوان ساخته

 این (ناتوانى) مقام کسى است که به نعمتهاى بى‏شمار وسیع تو معترف و با تقصیر در (اداى شکر) آن نعمتها مواجه است و بر خود گواهى دهد که نفس خود را ضایع و مهمل گذاشته است
 و با این حال تو بسیار با رأفت و مهربان و با کرم و احسانى که هیچکس که رو به تو آرد محروم نکرده و احدى را که به تو چشم امید دارد دور از درگاه کرمت نخواهى فرمود
 اى که امیدواران همه به ساحت قدس تو بار افکنند و طالبان عطا به عرصه عنایتت اقامت کنند

 امیدهایى که به تو داریم با مأیوسى روبرو مگردان و جامه نومیدى مپوشان
 اى خدا شکر من در مقابل نعمت‏هاى بزرگ تو بسیار ناچیز و حمد و ثناى من در قبال اکرام و عنایتت بسى ناقابل است
 و احسانهایت رشته علاقه‏اى‏و طوقهاى شرافتى بر گردنم افکنده که دیگر گشوده نگردد

 آنقدر نعمتهاى تو زیاد است که زبانم از شمارش ناتوان و به حدى بسیار است که فهمم از ادراکش قاصر است تا چه رسد که همه را بتواند اندازه یافت
 پس من چگونه توانم شکر آن نعم را بجاى آرم و حال آنکه شکر تو گفتن شکرى بر آن لازم است پس

من هر چه حمد و شکرت گویم بر آن تو را نیز حمد و شکرى دیگر باید گفت
 و نعمت انوار ایمان مرا بیاراسته به زیورهاى مجلل و لطائف جود و کرمت تاج عزت بر سرم نهاده

 اى رب چنانکه ما را در اول به لطف خود غذا دادى و در مهد حکمت و صنعت پرورش دادى پس نعمتهاى بى حدت را بر ما به اتمام رسان و ناگواریهاى انتقامت را دفع گردان
 و به ما در دو عالم بالاتر و بزرگتر حظ و بهره را کرامت فرما
 و ستایش مخصوص توست بر ابتلاء و آزمایش نیکویت و وفور نعمتهایت آن گونه ستایشى که پسند توست
 و احسان و عطاى بزرگ تو را بر ما قرار مى‏دارد اى خداى بزرگ با کرم و احسان به حق رحمتت اى مهربانترین مهربانان عالم.

(88) مناجات راغبین ( راز و نیاز دلدادگان )

                         یمنی: وسارعوا الی مغفرة  من ربکم و جنة عرضها السماوات و الارض اعدت للمتقین

بسم الله الرحمن الرحیم

این مناجات معروف به «مناجات راغبین» است که ا به آنچه در نزد الله است باید  دل بسته و از آنچه در دست دیگران است دل برید

«الهی ان کان قل زادی فی المسیر الیک فلقد حسن ظنی بالتوکل علیک، و ان کان جرمی قد

اخافنی من عقوبتک فان رجائی قد اشعرنی بالأمن من نقمتک؛ و ان کان ذنبی قد عرضنی لعقابک

فقد آذننی حسن ثقتی بثوابک، و ان انامتنی الغفله عن الاستعداد للقائک، فقد نبهتنی المعرفة

بکرمک و آلائک، و ان اوحش ما بینی و بینک فرط العصیان و الطغیان، فقد آنسنی بشری الغفران و

الرضوان، اسالک بسبحات وجهک و بانوار قدسک، و ابتهل الیک بعواطف رحمتک و لطائف برک، ان

تحقق ظنی بما أؤمله من جزیل اکرامک، و جمیل انعامک فی القربی منک، و الزلفی لدیک، و التمتع

بالنظر الیک، و ها انا متعرض لنفحات روحک و عطفک، و منتجع غیث جودک و لطفک، فار من سخطک

الی رضاک هارب منک الیک راج احسن ما لدیک معول علی مواهبک، مفتقر الی رعایتک.

الهی ما بدأت به من فضلک فتممه، و ما وهبت لی من کرمک فلا تسلبه، و ما سترته علی بحلمک

فلا تهتکه، و ما علمته من قبیح فعلی فاغفره.

الهی استشفعت بک الیک و استجرت بک منک اتیتک طامعا فی احسانک راغبا فی امتنانک

مستسقیا وابل طولک مستمطرا غمام فضلک طالبا مرضاتک قاصدا جنابک واردا شریعة رفدک ملتمسا

سنی الخیرات من عندک، وافدا الی حضرة جمالک، مریدا وجهک، طارقا بابک، مستکینا لعظمتک و

جلالک، فافعل بی ما انت اهله من المغفرة و الرحمة، و لا تفعل بی ما انا اهله من العذاب و النقمة

برحمتک یا ارحم الراحمین.»

«الهی اگر راه توشه من برای سفر به سوی تو اندک است، اما حسن ظنم نسبت به اعتماد به تو بسیار است و اگر جرم من باعث بیمناک شدن از عقوبت توست، ولی امیدم به کرمت مرا به بخشش تو از انتقام گرفتنت نوید می‏دهد، و اگر گناهم مرا در معرض کیفر تو قرار می‏دهد و لیکن وثوق و اطمینانم از اجر و ثوابت خبر می‏دهد، و اگر غفلتم مرا از دیدار تو باعث شد که استعداد مرا از دست داده و به خواب روم اما ایمان و معرفتم به بزرگواری و نعمتهایت توجه داد و اگر زیاده رویم در عصیان و سرکشی مرا بیمناک ساخته است و لیکن بشارت مغفرت و رضای تو باعث آرامش خاطر من شده است، الهی به اشراق جمال و انوار ذات بی‏مثالت درخواست دارم و به عواطف رحمت و لطایف احسانت التماس می‏کنم که امیدم را نسبت به احسان فراوان و انعام نیکویت در مقام قرب و تقرب به پیشگاهت و به مشاهده حسن و جمالت مرا بهره‏ مند گردانی و من که خود را در معرض نسیم لطفت قرار داده ‏ام و درخواست باران جود و سخایت را دارم و از خشم و غضبت به سوی لطفت گریزانم و از عذابت به سوی عفوت می‏گریزم و بدانچه در نزد تو بهتر است امیدوارم و تنها اعتمادم به بخششهای توست و به رعایت تو نیازمندم.
الهی  نعمتی را که از فضل و کرم خویش آغاز فرموده‏ای به انجام رسان و آنچه از راه کرم به من داده‏ای زایل مگردان و گناهانی را که از روی حکمت و مصلحت پنهان داشته‏ای بر ملا مساز و از کارهای بدم که تو آگاهی در گذر.
الهی  ذات مقدس تو را به درگاهت شفیع قرار داده و از قهر تو به پیشگاهت پناه می‏آورم، الهی  در حالی به سوی تو آمده ام که چشم طمع به احسان تو دارم و به نعمت هایت اشتیاق می‏ ورزم؛ تشنه باران لطف و ابر عنایتت هستم، خشنودی تو را طالبم و قصد توجه به درگاهت را دارم و بر جویبار احسانت وارد گشته و درخواست عالیترین نوع خیرات تو را می‏جویم، در حالی که به محضر بسیار نیکویت به مهمانی آمده و آهنگ مشاهده رحمت تو را دارم و حلقه بر در کرمت می‏کوبم و به دیدار عظمت و جلالت نیازمندم، پس خدای من، با من چنان رفتار کن که خود شایسته آنی از روی بخشش و رحمت خویش نه آن چنان که من شایستگی دارم از عذاب و کیفر، به حق رحمت و احسانت ای بخشنده‏ ترین بخشایندگان.»  در این مناجات حسن ظن خود را نسبت به کرم و عفو الهی و امید فراوان خویش به بزرگواری و کرم الهی  و ایمان و اعتقاد راسخ به نیکوکاری وی ابراز داشته و دست توسل به عنایت ذات اقدس او زده و تنها به او دل بسته است با امید به عواطف رحمت و رأفتش و این مناجات توأم با تضرع و خضوع و خشوع به درگاه الهی می‏باشد.